ارزیابی ایمونولوژیکdna واکسن بیان کننده ژن m۲ ویروس آنفلوانزا در مدل موشی آنفلوانزا

چکیده زمینه و هدف: با به کارگیری ژنm2 که پروتئین حفاظت شده ویروس آانفلوانزا را بیان می کند می توان واکسن پایدار و ثابتی را تولیـد کرد که نیاز به تجدید سالیانه را مرتفع سازد. روش بررسی: به سه گروه موش به تفکیک pcdna3-m2 و گروه های کنترل منفی pcdna وpbs در سه دوز و به فاصله دو هفته تزریق شد. دو هفته پس از آخرین تزریق، میزان ایمنی سلولی با به کار گیری روش تکثیر لنفوسیتی m‏tt و سنجش اینترفرون گاما و انترلوکین 4 صورت گرفت. سپس باقیمانده حیوانات با ویروس pr8 چالش گردیدند. یافته ها: میزان تولید ifnγ و il4 در گروه pcdna-m2 در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر می باشد)0.0001 (p<همچنین نتایج تکثیر لنفوسیتی نشان می دهد. که شاخص تحریکی در موش های گروه واکسن در مقایسه با گروه های کنترل، به صورت معنی داری بیشتر است )0.05 .(p<نتایج چالش موش های واکسینه شده با ویروس pr8 نشان داد که تقریباً 50 درصد از موش های دریافت کننده واکسن تلف شدند که نسبت به گروه های کنترل که حدود 100 درصد مرگ و میر داشتند سطح محافظتی خوبی را ایجاد می کند. نتیجه گیری: واکسنdna3-m2 pc را می توان به عنوان واکسنی نوید بخش و حفاظت شده برای مقابله با عفونت های آانفلوانزا در نظر گرفت. واژه های کلیدی: ویروس آنفلوانزا، واکسن ژنی، پروتئین m2